Na vele jaren oefenen en streven naar een solo positie, kwam ik tot de conclusie dat de weg daar naartoe gewoon te lastig was voor mij. Er waren teveel mensen om me heen die eerder begonnen waren met spelen, die betere kansen kregen, die meer fysieke kracht hadden om veel en lang te studeren, maar vooral ook gewoon meer doorzettingsvermogen hadden. Ik besefte dat dát pad niet voor mij was weggelegd. In de loop van mijn carrière heb ik geleerd dat de optie, om als deel van een groep gehoord te worden, ook een ‘kanaal’ kan zijn, al lijkt het misschien minder direct. Ik heb mij deze wijze van muziek maken, het ensemblespel, met steeds groter plezier eigen gemaakt.

Mijn beide zussen, Estefanía Sainz en María Eugenia Sainz, die net als ik begonnen waren als musici, hebben later hun professionele levens met diverse vormen van healingingericht. Ik voelde gedurende vele jaren dat ik ooit hetzelfde zou willen doen. Uiteindelijk kwam ik, geïnspireerd door de emotionele behoeftes van mijn kinderen de Luisterkind-methode tegen. Hiernaast had ik af en toe wat ervaringen met mijn vioolleerlingen met wie ik op een energetisch niveau verbinding maakte, voor of tijdens de les. Ze stuurden me berichten die mij hielpen om tijdens de lessen te ontspannen, om hun beter van dienst te kunnen zijn, en over het algemeen mijn werk beter te kunnen doen.

Door deze ervaringen kwam ik tot het besef dat ik er eindelijk klaar voor was om mijn weg als healerte gaan bewandelen. De beslissing om mijn eerste stappen in die richting te zetten door middel van Luisterkind was toen snel gemaakt.